Έκλαψε και χειροκροτούσε ένα ολόκληρο γήπεδο την Κυριακή το βράδυ στη τελευταία παράσταση του μεγάλου Φρατζέσκο Τότι, ενός ποδοσφαιριστή ίνδαλμα όχι μόνο για την Ρόμα , αλλά και όλο το Ιταλικό ποδόσφαιρο κατά γενική ομολογία.Μοναδικές στιγμές, είδαμε τον Τότι αγκαλιά με την κόρη του να χαιρετά τους 70 χιλιάδες φίλους της Ρόμα και να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του.
Και την ίδια ώρα όλο το κοινό να τον αποχαιρετά, με δάκρυα συγκίνησης και να ξεσπά για το μεγάλο αρχηγό.
Απίστευτες σκηνές για ένα σπουδαίο ποδοσφαιριστή που επί 28 συναπτά χρόνια φόρεσε την φανέλα των Τζιαλορόσι, και αρνήθηκε να παίξει σε άλλο σύλλογο παρά τις μεγάλες προτάσεις που αρνήθηκε..
Συγκλόνισαν τα λόγια του αποχαιρετισμού
Συγκλονιστικό το γράμμα που διάβασε για τον αποχαιρετισμό του Τότι όταν πήρε το μικροφόφωνο κι έκανε όλο το Ολύμπικο να ραγίσει..
Ευχαριστώ τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον αδερφό μου, τους συγγενείς μου και τους φίλους μου.
Ευχαριστώ τη σύζυγό μου και τα τρία παιδιά μου.
Ήθελα να ξεκινήσω από το… τέλος. Από τους αποχαιρετισμούς, διότι δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να διαβάσω όλες αυτές τις γραμμές
Είναι αδύνατον να συνοψίσεις 28 χρόνια σε μερικές προτάσεις.
Μακάρι να μπορούσα να το κάνω με ένα τραγούδι ή ένα ποίημα, όμως δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω ούτε ένα.Με τα χρόνια προσπάθησα να εκφραστώ με τα πόδια μου, που έκαναν τα πάντα ευκολότερα για μένα από τότε που ήμουν μικρό παιδάκι.
Μιας και αναφέρθηκα στα παιδικά μου χρόνια, μπορείτε να μαντέψετε ποιο ήταν το αγαπημένο μου παιδικό παιχνίδι, έτσι; Μία μπάλα. Ακόμα και σήμερα αυτό είναι!
Σε κάποια στιγμή της ζωής σου, μεγαλώνεις. Δεν μπορείς να τα βάλεις με το χρόνο.
Καταραμένε χρόνε.
Πίσω στις 17 Ιουνίου του 2001, όλοι θέλαμε ο χρόνος να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Δεν μπορούσαμε να περιμένουμε μέχρι να ακούσουμε το τελευταίο σφύριγμα.
Ακόμα και τώρα ανατριχιάζω, όταν επιστρέφω πίσω σε εκείνη τη στιγμή.
Σήμερα, ο χρόνος ήρθε για να με αγγίξει στον ώμο και να μου πει: «Πρέπει να μεγαλώσεις. Από αύριο θα είσαι ενήλικος. Βγάλε αυτά τα σορτσάκια και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια, επειδή από σήμερα είσαι πια άντρας. Δεν μπορείς να μυρίζεις άλλο πια την μυρωδιά από το γρασίδι, δεν μπορείς να βλέπεις τον ήλιο να αντανακλά στο πρόσωπό σου κάθε φορά που πλησιάζεις την αντίπαλη εστία, δεν μπορείς να βιώνεις την αδρεναλίνη να σε κυριεύει, την χαρά των πανηγυρισμών.»
Τους τελευταίους μήνες αναρωτήθηκα πολλές φορές για ποιο λόγο είμαι ακόμα ξύπνιος και ζω αυτό το όνειρο.
Φανταστείτε όταν ήσασταν μικρά παιδιά και η μητέρα σας, σας ξυπνούσε για να πάτε στο σχολείο, ενώ βλέπατε ένα όμορφο όνειρο.
Θέλεις να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι. Προσπαθείς να γυρίζεις πλευρό και να επιστρέψεις στο όνειρο σου, όμως ποτέ δεν τα καταφέρνεις.
Αυτή τη φορά δεν είναι όνειρο, αλλά πραγματικότητα.
Και τώρα δεν μπορώ να γυρίσω πλευρό.
Θέλω να αφιερώσω αυτό το γράμμα σε όλους εσάς, σε όλα τα παιδιά που με υποστήριξαν.
Στα παιδιά του χθες, που μεγάλωσαν κι έγιναν γονείς, αλλά και στα παιδιά του σήμερα, που ίσως φώναξαν «Tottigol».
Θέλω να πιστεύω ότι η καριέρα μου θα γίνει για εσάς το παραμύθι που θα θέλατε να σας εμπνεύσει.
Δυστυχώς, όλα τελείωσαν τώρα.
Βγάζω αυτή τη φανέλα για τελευταία φορά.
Θα τη βάλω στην άκρη, αν και δεν είμαι ακόμα έτοιμος να πω «αρκετά». Ίσως ποτέ δεν θα είμαι.
Συγχωρέστε με που δεν δίνω συνεντεύξεις και δεν ξεκαθαρίζω τις σκέψεις μου, αλλά δεν είναι εύκολο να σβήσεις το φως.
Φοβάμαι. Δεν είναι ο ίδιος φόβος που νιώθεις, όταν στέκεσαι μπροστά στην αντίπαλη εστία, πριν εκτελέσεις ένα πέναλτι.
Αυτή τη φορά, δεν μπορώ να δω πως θα είναι το μέλλον μέσα από τις τρύπες των διχτύων της εστίας.
Επιστέψτε μου να φοβάμαι.
Αυτή τη φορά, εγώ είμαι αυτός που σας χρειάζεται και που θέλει πιο πολύ από ποτέ την αγάπη που πάντα μου δείχνατε.
Με την συμπαράσταση σας, θα καταφέρω να γυρίσω τη σελίδα και να ριχθώ σε μία νέα περιπέτεια.
Τώρα είναι ώρα για μένα να ευχαριστήσω όλους τους συμπαίκτες, προπονητές, διευθυντές, προέδρους και όσους δούλεψαν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια.
Τους οπαδούς της Curva Sud, ένα λαμπερό φως για όλους τους Ρωμαίους και τις Ρωμαίες.
Το να είμαι Ρωμαίος είναι ένα προνόμιο.
Το να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας είναι μία τιμή.
Εσείς είστε η ζωή μου. Πάντα θα είστε. Από εδώ και στο εξής δεν θα σας διασκεδάζω με τα πόδια μου, αλλά η καρδιά μου θα είναι πάντα εδώ μαζί σας.
Τώρα θα κατέβω αυτά τα σκαλιά, θα μπω στα αποδυτήρια που με καλωσόρισαν ως μικρό παιδάκι και τα οποία αφήνω τώρα ως άντρας.
Είμαι περήφανος και χαρούμενος που σας έδωσα 28 χρόνια αγάπης.
Σας αγαπώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου